Resultado de búsqueda de "kaemakotagantsi"

kaemakotagantsi vt. {ikaemakotakeri} llamar con voz fuerte (p.ej. debido a la distancia a la que se encuentra la persona a la que se llama); hablar fuerte o gritar por estar molesto/a (generalmente en el sentido de vociferar). Okaemakoigavetavakaro iniro: “¡Arione pishaonkate pineakonaiganakero!”, teratyo onkemaige. (Cuentan que) su mamá les gritó: “¡Déjenla, pues, a su abuelita y no codicien (su carne)!”, pero no hicieron caso. Okantagani pairani: “Tera onkametite pinkaemakonaterira pitomi pomintsarogirikari povarasurentirikari, onti imantsigatanake gara ishinevagetaa. Antari pomintsarogakeririka pinkaemakeri seripigari intapigaerira ishinkureku irogasurentaerira irishinevagetanaempaniri”. Antes se decía: “No es bueno gritar a tu hijo, porque puede ser que lo asustes y hagas correr su alma a otra parte, y va a comenzar a enfermarse y no va a estar sano ni a ser feliz. Si lo asustas, llama al curandero para que le sople en la coronilla y le devuelva su alma para que se sane y sea feliz”. V. kaemagantsi; -ako 4.8.1.1.

ikaemakotakeri V. kaemakotagantsi.